หลักของภาวนา_ผู้รู้ : 011260

ต้องรู้ก่อนว่าเรากำลังจะฝึกอะไร รูปแบบต่างๆนี่มันเป็นเพียงแค่อุปกรณ์  ทุกอุบายจะเข้าไปสู่เป้าหมายคือ การฝึก  ..ฝึกจิต ฝึกใจ    ใจ คือ ตัวภาวะที่รับรู้อารมณ์ หรือที่เราเรียกกัน ผู้รู้ ผู้ดู  กรรมฐานมีหลายวิธี ต้องเข้าใจว่าเวลาเราทำ  วิธีใดก็ตาม ต้องให้เกิดภาวะตรงนี้ให้ได้  ไม่งั้นเราจะเกิดแต่ผู้นึก ผู้คิด  ถ้าเราไม่มีผู้รู้ ผู้ดู เราก็จะมีผู้นึก ผู้คิดขึ้นมาแทนที่    ความคิดจะสร้างภาพ สร้างความฝัน สร้างเพื่อให้เราลืมตัวเรา  ให้ลืมรู้ตัวเอง ฉนั้นให้เราตั้งใจมาฝึกภาวะของผู้ดู ผู้รู้    ผู้รู้ ผู้ดู มีอยู่ 2 กลุ่ม : เกิดจากธรรมชาติ หรือเกิดจากสร้างขึ้นมา  ฝึกเคลื่อนไหวเพื่อให้เกิดการรู้กาย รู้ใจของตัวเองกลุ่มหนึ่ง อีกกลุ่มเป็นการรู้แบบธรรมชาติ  อะไรมากระทบ รู้ ถ้าไม่รู้ มันจะเลยไปคิด  ตรงช่วงนี้มันจะชิงกันระหว่างฝึกรู้ หรือฝึกคิด  แต่สิ่งมากระทบ มีอยู่ตลอด เรามาฝึกว่าตัวรู้ที่เกิดโดยธรรมชาติเป็นยังไง  แล้วตัวรู้ที่สร้าง อาการเคลื่อนไหวมากระทบ มาอาศัยร่างกายเกิด  เป็นแค่สิ่งที่มากระทบกับร่างกาย แล้วเดี๋ยวก็หายไป    เป้าหมายเราต้องการฝึกผู้รู้ ผู้ดูที่เป็นธรรมชาติ  และผู้รู้ ผู้ดูที่เรากำลังซ้อม  การเคลื่อนไหวที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อซ้อม  ซ้อมเพื่อให้เกิดการรู้ การดูขึ้นมา  ตัวเคลื่อนไหวไม่ใช่สิ่งที่เราจะเอา  รูปแบบทั้งหลายทั้งปวงไม่ใช่สิ่งที่เราจะเอา จะเป็นวิธีใดก็ตาม เราไม่ได้เอารูปแบบนั้น  เอาตัวรู้ ตัวดูไปฝึกอยู่กับรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง เท่านั้นเอง  รูปแบบจึงเป็นแค่เครื่องมือ    เป้าหมายคือทำอย่างไรจะไปเรียนรู้กาย เรียนรู้ใจให้ได้  โดยให้เกิดภาวะผู้รู้ ผู้ดู แทนผู้นึกผู้คิด  แต่ไม่ใช่ไปทำลายผู้นึก ผู้คิดนะ ไปแทนที่ ไม่ใช่ทำลาย   ธรรมะบรรยายโดย พระอาจารย์กระสินธุ์ อนุภัทโท 1 ธันวาคม 2560 ณ ดอยสะโง้ว