09 สอนผู้ใหม่ พอจ.กระสินธุ์ (สาย) 040262B

ได้หาวิธีทำยังไง คนคิดเยอะ ทำยังไงจะรู้จักรู้

 

การกดเป็นการปลุก กระตุ้นธาตุรู้ง่ายๆเหตุผลของมันคือ

1 ทำให้เกิดการอยู่กับปัจจุบันได้

2 ไม่ให้ทำอะไรมากกว่านี้ เพราะถ้าทำมากกว่านี้เราจะทำเกิน

แค่รู้ความคิดพอแล้ว กดแล้วปล่อยผ่าน 

 

ใจเราทุกคนติดการทำ

ไม่ใช่ติดการรู้ ให้มันทำนิดนึงพอ

อย่าไปทำมาก ทำแค่รู้แล้วทิ้งๆ 

มันติดการทำจริงไหม?

เวลาอะไรเกิดขึ้นมามันพยายามจะทำอะไรสักอย่าง 

ไม่ติดการรู้ ไม่ติดการเรียน 

...คราวนี้ให้เรียนรู้มัน แล้วมันจะบอก

บอกตัวเองว่ามันเหมือนฟองน้ำเดี๋ยวมันก็แตกตัว 

มันเกิดขึ้นแล้วมันก็แตกตัว เกิดขึ้นแล้วมันก็แตกตัว 

ยิ่งไม่ทำอะไรก็ยิ่งแตกตัวเร็ว

 

แต่ใหม่ๆนะ คนที่ยังไม่ชำนาญในการกระตุ้น

มันจะมีการคิดชักนำไปก่อน

อันนี้รูปหรือนาม นี้นอกหรือใน..ไม่เป็นไร

อย่างน้อยมันชักนำด้วยความคิด มันให้เกิดการสังเกต 

แต่พอมันทำบ่อยเข้าๆปุ๊บ มันไม่ต้องคิดหรอก 

มันรู้ไป รู้ปล่อย รู้ทิ้งๆ เวลาเราฟังปั๊บ

เราสัมผัสความเป็นขณะหนึ่งของเสียงที่กระทบหายๆ

 

สังเกตง่ายๆจะรู้ว่ารูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสนะ

ที่เกิดขึ้นทางตา หู จมูก ลิ้น กาย นี่มันคิดไม่เป็น 

แล้วไอ้ที่คิด เป็นเรื่องนี้ทั้งนั้นเลย นามทั้งนั้นเลย

เป็นเรื่องโซนของนามทั้งนั้นเลย ที่คิด ที่ชอบ ที่ชัง 

ที่อยาก ที่ยึด ที่เบื่อ ที่เซ็ง ที่หน่าย ที่สงบ 

ที่มีความสุขเป็นเรื่องของนามทั้งนั้นเลย

 

ให้ทำสั้นๆกดตึ๊กรู้ กดตึ๊กรู้ ปล่อยผ่าน 

กดแล้วไม่ต้องเอาอะไร กระตุ้นให้มันตื่นก่อน

 

ได้ยินกดเฉยๆ ได้เห็นกดเฉยๆ ได้กลิ่นกดเฉยๆ 

กะพริบตา กลืนน้ำลาย กดเฉยๆ มันจะตื่นออกมา

เพราะว่าทุกคนมันเข้าไปในอารมณ์มาก

แล้วหมกมุ่นครุ่นคิด แล้วก็โทษตัวเองว่านั่นว่านี่ 

เป็นโน่นเป็นนี่ นั่นคือความคิดทั้งนั้น ความคิดทั้งนั้นแหละ

ที่ใส่ร้ายตัวเองว่าตัวเองไม่ไหว อ่อนแอ ไม่เอาไหน

แล้วก็สร้างอารมณ์ท้อแท้ ท้อถอยเบื่อหน่าย 

จิตคนนี่ ติดไปแบบนี้

แต่ถ้าเขาฝึกรู้ผ่านๆ ใจก็จะตื่นออกมา มาฝั่งนี้

 

ลองหัดดูกะพริบตาซิ เราจะเริ่มทำอะไรบางอย่างมั้ย

มันกะพริบรึยังนะ ใหม่ๆมันจะเป็นอย่างนี้ก่อน 

กะพริบรึยังนะ หลักการของมันคืออะไร

ใหม่ๆเราจะแสวงหา หูได้ยินรึยัง ตาเห็นรึยัง 

กายอะไรกำลังเกิด อันนี้จะเป็นการรู้ที่เกินไป

หลักการนี้ง่ายๆ คุณไม่ต้องไปสนใจมัน 

ให้มันเกิดก่อน ง่ายนิดเดียวคุณลองดูสิ 

ดูรู้กะพริบตาเกิดเมื่อไหร่ก็รู้ กับเราไปจ้องกะพริบหรือยัง

มันจะลำบากกว่ากันไหม ถ้าจ้องมันต้องลำบากนะ

แต่ถ้ากะพริบแล้วรู้ เรื่องง่ายๆแค่นี้เอง

ให้เขาเกิดปุ๊บแล้วรู้ เกิดปุ๊บแล้วรู้

เกิดปุ๊บแล้วรู้แค่นี้ เป็นหลักการง่ายๆ

คุณไม่ต้องไปทำอะไรเลย แค่ให้เขาเกิดก่อนแล้วก็รู้ 

แล้วก็ปล่อยผ่าน เกิดก่อนแล้วรู้ แล้วก็ปล่อยผ่าน

ผลสุดท้ายคุณจะลดการกระทำลง

แต่เพิ่มการรับรู้เพิ่มขึ้น 

 

ต่อไปทำการทำงานเวลากระทบร้อนมันจะวูบขึ้นมาเลย 

ได้กลิ่นมันจะวูบขึ้นมาเลย เวลาอะไรผ่านตามันจะวูบขึ้นมาเลย

ตัวรู้มันจะวูบขึ้นมาให้เห็นบ่อยๆ

ผลสุดท้ายทำเหมือนไม่ทำเลย 

เพราะตัวนี้มันมีอยู่ในธรรมชาติอยู่แล้ว แต่มันมีแบบอ่อนแอ

เราไปกระตุ้นมันให้จิตมันคุ้นชินกับการรู้ตัวนี้ให้มากขึ้นๆ

จิตมันเริ่มกระตุ้นให้มีกำลังขึ้น

ตัวรู้เรามีทุกคนนะ แต่มีในรูปของดินเหนียว

ที่พร้อมที่จะแปะติดทุกเรื่อง

ไม่มีตัวรู้เหมือนก้อนหิน ก้อนหินเนี่ยอะไรมา

มันจะไม่ติดกันแต่มันกระทบกันอยู่ มันไม่ติดกัน

เราต้องพยายามสร้างตัวนี้มันขึ้นมาเฉยๆ

เรามีอยู่แล้วแต่พัฒนาเขาให้เติบโต

ให้เข้มแข็งเท่านั้นเอง

แล้วเรื่องต่างๆก็จะอยู่กันอย่างสันติ 

ไม่ได้มีการทำอะไรเลยนะ

 

ธรรมะเทศนาโดย พระอาจารย์กระสินธุ์ อนุภัทโท 4 ก.พ. 62

คอร์สธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ ณ ยุวพุทธิกสมาคมฯ(ศูนย์4)